Gisteren las ik op de website van de NOS een bericht over hoe singles deze crisis ervaren. Ik herkende de verhalen waarnaar verwezen werd in het artikel, want ik ben zelf namelijk ook single. Hoewel ik dat voorheen juist heerlijk vond, is het in deze tijden toch wel anders. Waar ik het eerst heerlijk vond met niemand anders in huis rekening te hoeven houden en alles zelf te kunnen bepalen, zou ik mijn ruimte nu dolgraag met iemand delen. Een nieuwe behoefte is aan de oppervlakte gekomen en wel de behoefte van mensen om me heen. Het is misschien gek om te zeggen, maar ik vind het fijn dat ik dat voel. Het gevoel zelf is natuurlijk niet prettig, maar het is fijn gewaar te worden van een wens en dat je een nieuwe kant van jezelf leert kennen. Ineens doemen er andere toekomstscenario’s op van een leuk iemand in mijn leven toelaten, misschien zelfs wel kinderen krijgen. Waar deze beelden me voorheen niet per se motiveerden, krijg ik er nu juist wel een warm gevoel van. Dat warme gevoel is fijn te ervaren en het is ook leuk erachter te komen dat ik blijkbaar opensta voor nieuwe mogelijkheden.

In hetzelfde schuitje

Ook is het waardevol te weten dat je niet de enige erin bent. Een aantal vrienden van mij is ook nog single en van hen had ik ook wel door dat ze er net als ik toch wel moeite mee hadden weinig mensen te zien. Dus echt nieuws was het bericht op nos.nl voor mij niet, maar toch is het fijn te weten dat het gevoel onder veel singles leeft. Via sociale media sturen singles berichten de wereld in over die behoefte aan fijn gezelschap, iemand die je aan kan kijken, hoort rommelen in huis en tegen wie je aan kan kruipen op de bank. Zoals in het artikel werd aangegeven, speelt ons sociale leven zich natuurlijk voor een groot deel af op de plekken die nu allemaal gesloten zijn: restaurants, sportclubs en kroegen. Hoewel je natuurlijk via telefoon en internet volop in contact staat met je dierbaren, is het thuis toch wel ineens erg alleen. Bij mij heeft het de herinnering naar boven gebracht naar de tijd dat ik juist graag een plek voor mezelf wilde en me afschermde voor mijn huisgenoten. Uiteraard heb ik het over de puberteit. Ik gamede toen veel en maakte online allemaal vrienden met andere gamers. Ik weet nog wat een troost ik daar op een of andere manier uit haalde. We zaten allemaal ongeveer in hetzelfde schuitje: we hadden het gehad met school en ergerde ons kapot aan onze ouders. Door samen te gamen en te kletsen ervoer ik een enorme verbondenheid met hen.

Een cadeau voor mezelf

Ik heb daarom besloten mezelf iets cadeau te doen. Ik mag van mezelf een Game PC samenstellen. Het is gek, maar het is heerlijk weer even zo blij te zijn als een kind, in volle afwachting van het grote pakket dat straks geleverd gaat worden. De zin om regelmatig weer even vol op te kunnen gaan in een andere wereld met het gamen is weer helemaal terug. Met de set zal ik maximaal van die ervaring kunnen genieten. Ik hoop dat meer singles dat plan opvatten en we elkaar online in de game-wereld zullen vinden!